Złożenie wieńców przed pomnikami: Stanisława Jankowskiego „Agatona”, Zbigniewa Ścibor-Rylskiego „Motyla”, Stefana Roweckiego „Grota”, „Kobietom Powstania Warszawskiego”, jak również przed pomnikiem „Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej”, oddanie hołdu powstańcom w godzinę „W”, czy modlitwa międzyreligijna – te i wiele innych wydarzeń złożyły się w tym roku na program obchodów 78. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. W uroczystościach 1 sierpnia br. wzięli udział m.in.: Wojewoda Mazowiecki Konstanty Radziwiłł, Wicewojewodowie: Sylwester Dąbrowski i Artur Standowicz oraz Pełnomocnik Wojewody Mazowieckiego ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych dr Piotr Oleńczak.

W ramach zorganizowanych obchodów 78. rocznicy Powstania Warszawskiego, Wicewojewoda Mazowiecki Sylwester Dąbrowski, 1 sierpnia br. złożył wieńce w imieniu Premiera RP Mateusza Morawieckiego. Wiązankę złożył przed pomnikiem Stanisława Jankowskiego „Agatona”, znajdującym się u zbiegu ulic Karowej i Browarnej w Warszawie. Następnie przed pomnikiem „Kobietom Powstania Warszawskiego” przy pl. Krasińskich i przed pomnikiem generała Zbigniewa Ścibor-Rylskiego „Motyla”, który zlokalizowany jest w Parku im. Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego. Wicewojewoda Dąbrowski złożył wieniec również przed pomnikiem generała Stefana Roweckiego „Grota” oraz przed pomnikiem „Polskiego Państwa Podziemnego i Armii Krajowej” i pod tablicą upamiętniającą barykadę powstańczą.

1 sierpnia br. odbyła się także ceremonia złożenia wieńców przy tablicy upamiętniającej podpisanie przez płk. Antoniego Chruściela „Montera” rozkazu rozpoczęcia Powstania Warszawskiego, na terenie dawnej siedziby konspiracyjnej kwatery AK przy ul. Filtrowej. Wiązankę, w imieniu Premiera RP, złożył dr Piotr Oleńczak, Pełnomocnik Wojewody Mazowieckiego ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych. Jeszcze tego samego dnia dr Piotr Oleńczak w parku „Powstańców Warszawy” na Woli, w imieniu Premiera, złożył kwiaty przed pomnikiem „Matki”, przy tablicy upamiętniającej Szare Szeregi oraz przy kamieniu poświęconym Powstańcom i Ludności Cywilnej Warszawy Wywiezionym i Zamordowanym w Obozach Koncentracyjnych.

Natomiast w Parku im. gen. Gustawa Orlicz-Dreszera – przy Pomniku „Mokotów Walczący – 1944”, odbędzie się uroczystość, podczas której nastąpi podniesienie flagi państwowej oraz zapalenie „ognia pamięci”. Na 63 dni włączona zostanie iluminacja pomnika. Obecny na uroczystości pracownik Biura Wojewody, w imieniu Premiera RP, złoży wiązanki przed pomnikiem oraz przed obeliskiem „Pamięci Żołnierzy AK Powstańców Mokotowa” przy ul. Dworkowej w Warszawie.  

W godzinach popołudniowych, Wojewoda Mazowiecki Konstanty Radziwiłł złożył wieńce przy grobie generała Antoniego Chruściela „Montera” i przed grobem prof. Jerzego Majkowskiego oraz uczestniczył w uroczystościach przed pomnikiem „Gloria Victis” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, gdzie został oddany hołd powstańcom w godzinę „W”. Następnie złożył wieniec przed pomnikiem „Polegli-Niepokonani” na Cmentarzu Powstańców Warszawy na Woli oraz wziął udział w modlitwie międzyreligijnej na Kurhanie, w którym znajdują się prochy ponad 50 tys. mieszkańców stolicy, którzy stracili życie w Powstaniu Warszawskim.

Obchody radomskie

W obchodach 78. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego zorganizowanych w Radomiu uczestniczył Wicewojewoda Mazowiecki Artur Standowicz. Na cmentarzu Rzymskokatolickim w Radomiu, Wicewojewoda wziął udział w apelu, modlitwie oraz złożeniu kwiatów przy grobie ks. biskupa Edwarda Materskiego. Następnie udał się na mszę świętą, która została odprawiona w Katedrze Opieki NMP. Po uroczystej mszy złożył wiązankę kwiatów przed pomnikiem „Żołnierzy Armii Krajowej Okręgu Radomsko-Kieleckiego Zgrupowania „Jodła”.

Powstanie Warszawskie trwało 63 dni – do 2 października 1944 roku i  było największą akcją zbrojną w okupowanej przez Niemców Europie. Do walk w stolicy przystąpiło ok. 40-50 tys. żołnierzy podziemia. Blisko połowa z nich zginęła w walce o suwerenność Polski. Równie ogromne były straty wśród ludności cywilnej – ok. 180 tys. ofiar. Pozostałych przy życiu mieszkańców Warszawy wypędzono z miasta, które po powstaniu zostało niemal doszczętnie spalone i zburzone.