Był jednym z Niezłomnych !

Autor: Jarosław Dziubek 2017-02-26 17:41:15
Kapitan Czesław Dziubek ps."Hardy" ur.26.11.1913 r. w Uniejowie Rędziny pow. miechowski pod Krakowem syn Franciszka (1889-1935) i Joanny z domu Warchala (1898-1973). Miał 3 braci Jana (1909-1990), Antoniego(1920-1993) i Augustyna (1923-żyje) oraz 2 siostry Józefę (1911-1984) i Marysię (1916-2006). Zmarł 11.07.1978r. w Wejherowie woj. pomorskie, gdzie jest pochowany. Za zasługi w walce z okupantem niemieckim w II Wojnie Światowej został odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Zwycięstwa i Wolności oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.

Tuż po napaści Niemiec na Polskę i wybuchu II Wojny Światowej przeciwko okupantowi niemieckiemu 9 listopada 1939 r. w Warszawie powstała pierwsza organizacja konspiracyjno-bojowa związana z polskim rządem na zachodzie o nazwie "Tajna Armia Polska" (TAP). Założycielami TAP byli dwaj oficerowie Wojska Polskiego mjr Jan Włodarkiewicz i ppor./por./rotmistrz Witold Pilecki.

Organizacja obejmowała swoim zasięgiem środkową i północną cześć powiatu Miechowskiego, a 1941 w czerwcu połączyła się z Konfederacją Zbrojną (KZ) i POZ (Polska Organizacja Zbrojna), na czele której stał płk Suszyński tworząc TAP-KZ i POZ. Komendantem do spraw organizacyjnych TAP był chor. rez. "Bogdaniec" Mieczysław Daniecki. To on wykorzystując swoje znajomości organizował konspirację w Miechowie w listopadzie i w grudniu 1939 roku. Tam właśnie zwerbował do działań dywersyjnych organizacji TAP ppor. rezerwy "Hardego" Czesława Dziubka zawodowego oficera Wojska Polskiego sprzed wojny, który służył w artylerii p-lotniczej "Irena" w Dęblinie pod Warszawą. Po napaści sowietów na Polskę 17 września rozpoczął samodzielnie walkę z ostrzału artyleryjskiego na sowieckie lotnictwo, które atakowało wojsko polskie z udziałem wojsk pancernych. Atak lotniczy miał na celu uniemożliwić ewakuację jednostek WP za granicę. Następnie na rozkaz płynący z Londynu "Hardy" ukrył broń artyleryjską zakopując w lasach by nie dostała się w ręce wroga. Hardy jako organizator struktur TAP w terenie nawiązał kontakt z samodzielną grupą konspiracyjną w Przysiece pod dowództwem "Dzięcioła" Stanisława Zynka włączając ich do placówki Charsznickiej "Chaber" później "Czajka" do momentu powstania placówki "Kozłów", w której po przekształceniu w AK został dowódcą samodzielnej jednostki 5 kompanii o kryptonimie Kozica II batalionu 112 pułku w 106 dywizji piechoty AK "DOM"pod dowództwem płk./generała Nieczuji - Ostrowskiego ps. "Bolko" " Tysiąc"

W tym czasie "Hardy" zorganizował również pluton składający się z 3 drużyn po 20 żołnierzy. Pierwsza sformowana była na terenie Tczycy, jej dowódcą był kpr.Marcin Wróbel. Druga obejmowała gminy Chwalniów i Chodów, dowodził nią kpr.Babinicz oficer ds. dywersji. trzecia działała pod dowództwem plut. Stanisława Włodarskiego. Jednocześnie do pomocy TAP-KZ zorganizowano Radę Powiatową Samopomocy Gospodarczej, która zapewniała organizacji zdobywanie funduszy potrzebnych do działań konspiracyjnych inspektoratu, tak zwana zaopatrzeniówka. Na czele Rady stał Kustosz muzeum miechowskiego i jednocześnie Wójt Wielka Zagórza Julian Piwowarski oraz lokalni księża katoliccy. Połączone i przekształcone organizacyjne TAP-KZ i POZ w ZWZ (Związek Walki Zbrojnej) stworzyły bardziej zintegrowane siły przeciwko okupantowi niemieckiemu. Scalenie to odbyło się za zgodą i wolą rotmistrza Witolda Pileckiego w lipcu 1941 r. przybierając bardziej realną formę obrony Ojczyzny, zrzeszając w ten sposób około 2000 zaprzysiężonych wiernych członków walki zbrojnej. Komendantem Głównym Zwiaku Walki Zbrojnej był gen. Kazimierz Sosnkowski późniejszy Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych.(1943-44)

W związku ze scaleniem ugrupowań militarnych związanych z polskim rządem w maju 1940 roku powstał miedzy innymi silny ośrodek konspiracyjny w Charsznicy pod Miechowem gdzie jednym z pierwszych członków ZWZ był "Hardy" Czesław Dziubek. 14 II 1942 r. Związek Walki Zbrojnej rozkazem wodza naczelnego sił zbrojnych gen. Władysława Sikorskiego przemianowano na Armię Krajową, która miała podjąć akcję dalszego scalania podziemia wojskowego. Na czele AK wówczas stanął komendant główny gen. Grot-Rowecki. Pod koniec 1942 r. Armia Krajowa liczyła już około 200 tys. żołnierzy. Naczelnym celem jej działalności była samoobrona oraz przygotowanie powszechnego powstania w momencie załamania się Niemiec.

W 1944 roku na terenie małopolski dowódcą 106 Dywizji Piechoty AK"Dom" został mianowany pułk./Gen.Bryg.Bolesław Nieczuja-Ostrowski ps. "Tysiąc", w skład którego wchodziły 3 pułki okręgu krakowskiego -(około 15 tys. żołnierzy).
112 Pułk Piechoty AK Ziemi Miechowskiej (krypt. "Mleczarnia"),d-ca kpt. "Mak" Kamil Gudowski
116 Pułk Piechoty AK Ziemi Olkusko-Wolbromskiej" Winiarnia" d-ca kpt."Teofil" Jan Kałymon
120 Pułk Piechoty AK Ziemi Pińczowskiej "Kawiarnia" d-ca kpt. "Sewer" Roman Zawarczyński

W skład 112 PP AK wchodziły 4 bataliony:
I batalion miechowski – d-ca kap. Józef Sikorski, ps.„Karo”,
II batalion wielkoksiążęcy – d-ca ppor. Julian Malinowski, ps.„Słowik”,
III batalion charsznicki – d-ca por. Julian Stanik, pseudonim „Fałat”,
IV batalion słomnicki – d-ca por. Alojzy Dziura-Dziurski, ps. „Kmita”, następnie rotmistrz Kazimierz Czarnek, pseudonim „Konar”.
II batalion składał się z 3 kompanii:
I-"Kozioł"- obejmujący placówkę Kozłów /Książ Wielki - D-ca ps. "Pazur" - por. Tomasz Adrianowicz
II-(6komp.)"Mors"- obejmujący placówkę Marcinowice - D-ca ps."Hardy" ppor./kap. Czesław Dziubek w skład którego wchodziły 3 plutony
- 1-pluton - st. sierż. Roman Krzemień ps."Roch" zastępcą "Głuszec"-Szczepaniak
- 2-pluton - plut. Tomasz Cichopek ps. "Cichacz" następnie sierż. Józef Żerocha ps. "Żubr" zastępcą "Zawieja" Wroński.
- 3-pluton - plut. Jan Niedzica ps."Wróbel" po sierż.Józefie Żerocha zastępca "Kurek" Słomka. III-"Ryś"- st.sierż. Jan Chećko ps. "Pomidor" "Puls" obejmujący placówkę Rzędowice.

Na ziemi miechowsko-krakowskiej i w całym kraju po II Wojnie Światowej, rozpoczął się i trwał z górą 10 lat, wielki dramat co najmniej 4 tysięcy żołnierzy Inspektoratu Miechowskiego, w tym legendarnego „Tysiąca” z najbliższymi swymi współpracownikami. Masowe represje, sfingowane procesy, brutalne śledztwa, tortury, zabójstwa itp., które po latach przekształciły się w wyrafinowane i ustawiczne szykany i prześladowania prowadzone ze szczególną zajadłością i rozmachem ze strony najrozmaitszych ogniw totalitarnego państwa, a także z pozycji znanych tutaj ,,ideologów”, ,,uczonych” i działaczy, którego fakty o tym dopiero dziś, po ujawnieniu wielu dokumentów przez Instytut Pamięci Narodowej, stają się znane całemu społeczeństwu.

Czesław Dziubek ps. "Hardy" po wojnie siedział w więzieniu UB w Miechowie, to właśnie tam z pod kuli wymierzonej w tył głowy, gdzie miało dojść w pobliskim lesie, sprytnie uciekł. Po ucieczce z więzienia UB w Miechowie ukrywał się w Sopocie i następnie z bratem Augustynem i siostrą Marysią (też żołnierzami AK) w rezydencji gen. Kazimierza Sosnkowskiego w Porażynie woj wielkopolskie. Tam właśnie postanowili się ujawnić nowej władzy. Ostatnią misją już po ujawnieniu się Hardego i jego brata Augustyna był w 1947 roku przerzut Premiera Stanisława Mikołajczyka na zachód. Dotąd w Polsce wiedzę o zapomnianych bohaterach AK posiadały ofiary, ich rodziny i towarzysze broni. Bezmiar cierpień fizycznych i psychicznych żołnierzy i partyzantów 106 Dywizji Piechoty „Dom” i Krakowskiej Brygady Kawalerii Zmot. „Bank” w sowieckich łagrach, peerelowskich więzieniach i obozach oraz w codziennym życiu, jako obywateli II kategorii w komunistycznym państwie. Polska historia o żołnierzach niezłomnych cały czas oczekuje na wybornego historyka i przedniego dramatopisarza, który nada blasku w celu upowszechnienia wiedzy o tym trudnym dla Polski okresie następnym młodym pokoleniom. Dokumenty obrazujące sprawy organizacyjne i efekty działalności 106 Dywizji Piechoty „Dom” i Krakowskiej Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej „Bank” znajdują się przede wszystkim w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Archiwum Akt Nowych, Archiwum WiH, Archiwum Państwowym w Krakowie oraz w zbiorach znanych historyków krakowskich. O obu jednostkach napisano dotąd bardzo niewiele prawdy. Osiągnięcia oraz postawę dowódców i żołnierzy pomniejszali i plugawili 45 lat Polski Ludowej liczna plejada dawnych pepeerowców i radykalnych ludowców, których wspierali „dworscy” (partyjni) historycy.

Treść artykułu napisano przy pomocy wspomnień brata Hardego, zgromadzonej wiedzy historyka dr Stanisława Piwowarskiego z Uniwersytetu Jagiellońskiego -starszego kustosza muzeum historycznego w Krakowie , cytatów z literatury polskiej opisującej ten tragiczny dla Polski okres (wspomnienia Generała B.M. Nieczuji-Ostrowskiego w pierwszym tomie- "Inspektorat AK "Maria" w walce" -ISBN 83-211-1427-x ., ISBN 83-11-08367-3) Również w książce Piotra Stachiewicza "PARASOL" ISBN 83-211-0273-5 w rozdziale specjalna akcja bojowa zamachu na gen. SS Kppego w Krakowie 1944r. "Odskok"

© 2018 Super-Polska.pl stat4u