W czwartek, 1 lutego br., w związku z 80. rocznicą przeprowadzenia akcji bojowej „Kutschera”, w Alejach Ujazdowskich w Warszawie odbyła się uroczystość patriotyczna, w której uczestniczyli: Marszałek Senatu Małgorzata Kidawa-Błońska, Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk, Wicewojewoda Mazowiecki Robert Sitnik, parlamentarzyści i kombatanci.

Uroczystość, przy Głazie Polski Walczącej, rozpoczęła się od odśpiewania Mazurka Dąbrowskiego. Następnie wygłoszono przemówienia okolicznościowe, a także odczytano listy. W wydarzeniu, z udziałem wojskowej asysty honorowej, uczestniczyły poczty sztandarowe jednostek wojskowych, związków i stowarzyszeń kombatanckich oraz organizacji pozarządowych. W dalszej kolejności nastąpiła ceremonia złożenia wieńców przed głazem. W imieniu Premiera RP Donalda Tuska wieniec złożył I Wicewojewoda Mazowiecki Robert Sitnik. Na zakończenie uroczystości głos zabrał Sławomir Chojecki, syn Marii Stypułkowskiej-Chojeckej „Kamy” – uczestniczki akcji bojowej „Kutschera”, który podziękował za zorganizowanie rocznicowych obchodów, podzielił się swoimi przemyśleniami, a także nawoływał do podtrzymywania pamięci historycznej.

1 lutego 1944 r. została przeprowadzona akcja likwidacji Dowódcy SS i Policji na dystrykt warszawski Franza Kutschery. Kutschera był zbrodniarzem niemieckim odpowiedzialnym za terror i egzekucje uliczne w Warszawie. Zamach na „kata Warszawy” był jedną z najważniejszych, zakończonych sukcesem, akcji polskiego Podziemia przeciwko okupantowi na terenie Generalnego Gubernatorstwa. Likwidację „kata Warszawy” przeprowadził Oddział Dywersji „Agat” Szarych Szeregów AK. Rozkaz zgładzenia Kutschery wydał dowódca Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej AK płk August Emil Fieldorf „Nil”. Operację przeprowadzono w rejonie skrzyżowania ul. Piusa XI i Alei Ujazdowskich oraz ul. Szopena. Po raz pierwszy żołnierzom polskiego Podziemia udaje się zabić dygnitarza niemieckiego o tak wysokiej randze. Po początkowych represjach w odwecie za akcję (zamordowanie 100 zakładników), w połowie lutego 1944 r. Niemcy zaprzestają publicznych egzekucji w Warszawie aż do wybuchu Powstania Warszawskiego.