W imię świętej i niepodzielnej Trójcy. Amen. Sprawy zasługujące na pamięć godzi się umacniać i utwierdzać dokumentami i pamięcią świadków, rozgłosem i jawnością faktów, aby nie mogły być zaciemniane mgłą zapomnienia lub przekręcenia. Przeto my, Kazimierz, z Bożej łaski książę Opola, wiedząc, że mnogość ludzi przysparza chwały władcy, a wraz z liczebnością poddanych rośnie honor i potęga naszego książęcego majestatu, niniejszym przekazujemy do wiadomości wszystkim, zarówno obecnym, jak i potomnych, że zważając na wierność i zacność Mikołaja, syna sędziego z Lwówka, dajemy mu prawo lokacji osady naszej Opola na tym samym prawie, na którym założony jest Lwówek, z tym jednak, by trzymano się nie tego, co dzieje się w Lwówku, lecz co dziać się powinno według prawa flamandzkiego.

Granice zaś naszego miasta mają być następujące: od brzegu rzeki Odry do kościoła NMP na wzgórzu, od gaju położonego przy przeprawie aż do studni przy drodze do Bytomia.

Obiecujemy niniejszym dokumentem, że wszyscy goście mieszkający w tym mieście nie mają nam dawać ani czynić żadnego czynszu ani jakiejkolwiek daniny z osób swoich lub domów oraz kramów przez okres siedmiu lat począwszy od najbliższego święta św. Wojciecha. Gdy zaś termin ten przeminie zobowiązani będą z każdego domu płacić nam ½ łuta srebra według miary niemieckiej. Jednakże co się tyczy dóbr rzeźników, piekarzy i szewców nadajemy wójtowi swobodną władzę zatrzymania sobie lub wieczystego przekazania ich innym. Wójt za swój trud otrzyma też co szósty łan z wszystkich oraz dodatkowo 10 łanów frankońskich między miastem a wsią Zakrzów, które nadajemy mu w dziedziczne posiadanie. Mieszkańcy miasta będą zwolnieni wieczyście z wszystkich posług i danin, które nazywa się podwoda, przewóz, ślad, przesieka, stróża i tym podobnych. Przy budowie grodu pomagać mają tylko w wypadkach koniecznych. Zezwalamy też wszystkim posiadającym domy w mieście po wieczne czasy warzyć piwo na własny użytek. Również nadajemy miastu prawo używania rzeki Odry z obu brzegów w ten sposób, że wolno będzie w niej swobodnie łowić ryby, a pomnieniony wójt będzie mógł zbudować młyn.

Sprawy o ciężkie przestępstwa, mianowicie mężobójstwo, pobicie w drodze lub w domu, sądzić będziemy sami lub przez naszego sędziego według prawa niemieckiego. Wszystkie inne sprawy sądzić będzie wójt wraz ze swoimi ławnikami, zadość czyniąc wnoszącym skargi. Wójt otrzyma co trzeci denar z rozsądzonych przez siebie spraw.

Ażeby zaś jakaś złośliwość nie wtrąciła się do uchwał uroczyście powziętych, przywilej ten zatwierdzamy przez przywieszenie naszej pieczęci. Kto zaś by w przyszłości ośmielił się pogwałcić nasze postanowienia niech spłonie w ogniu piekielnym wraz z Judaszem zdrajcą. Działo się to w grodzie naszym Opolu w dzień świętych Wojciecha i Jerzego w roku od Wcielenia Pana MCCXVII w obecności naszych wiernych rycerzy komesa Wernera, obecnie wojewody, kasztelana Andrzeja z Bytomia, Naczesława z Koźla, Stojgniewa z Raciborza, Jakuba z Toszka, Stefana stolnika, Stefana chorążego, Andrzeja łowczego, Gosława podkomorzego i wielu innych