W poniedziałek (30.06) odbyła się uroczystości oznaczenia Dębu Wandy Poznańskiej w ramach Jubileuszu 15-lecia Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego UKW.

Aleja Dębów została zainicjowana w 2002 roku. Do tej pory znalazły się w niej drzewa poświęcone: Janowi Pawłowi II, Jerzemu Hoffmanowi, Andrzejowi Szwalbemu, Marianowi Rejewskiemu, Irenie Szewińskiej, Janowi Nowakowi Jeziorańskiemu, Jerzemu Popiełuszce, Tadeuszowi Mazowieckiemu, Teresie Ciepły, Krzysztofowi Kieślowskiemu, Solidarności, Wilfriedowi Samelowi, Leonowi Wyczółkowskiemu, Tadeuszowi Nowakowskiemu, Abp. Henrykowi Józefowi Muszyńskiemu, Piotrowi Palecznemu, Felicji Gwincińskiej i maestro Krzysztofowi Pendereckiemu, „Dąb Wolności”, który odsłonili jubilaci urodzeni w dniu 4 czerwca 1989 roku.

WANDA POZNAŃSKA (1898 - 2003) Wanda Poznańska, seniorka Polonii Montrealskiej, zmarła w Montrealu w dniu 4 czerwca 2003, niecałe dwa miesiące przed swoimi 105 urodzinami. Zgodnie z jej testamentem została pochowana 17 września 2003 roku w Bydgoszczy na Cmentarzu Starofarnym – w Bydgoszczy, w której nigdy nie była, ale chciała spocząć wśród ludzi, którzy byli życzliwi w jesieni jej życia. W 1997 roku Wanda Poznańska zdecydowała przekazać w darze dla ówczesnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Bydgoszczy cały dorobek swego życia – bogate archiwum domowe, rodzinne meble oraz niezwykle cenną kolekcję obrazów wybitnych polskich i europejskich mistrzów – co stało się podstawą do rozpoczęcia starań o powołanie dzisiejszego Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego – jedynej tego typu placówki na świecie. Na mocy testamentu sporządzonego w 1997 roku Wanda Poznańska przekazała Uczelni historyczne polskie meble będące wyposażeniem jej domu, a także należące do niej obrazy. Kopia zapisu testamentowego Wandy Poznańskiej znajduje się w posiadaniu Muzeum Dyplomacji i Uchodźstwa Polskiego. Dar Wandy Poznańskiej zapoczątkował i zachęcił innych Rodaków rozsianych po całym świecie do przekazywania do zbiorów Muzeum kolejnych pamiątek, dokumentów i archiwaliów w celu uchronienia przed zniszczeniem świadectw swojej działalności.

Za swoje osiągnięcia w pracy społecznej i charytatywnej otrzymała liczne wyróżnienia i odznaczenia od władz kanadyjskich, brytyjskich, a także polskich. W 1997 roku wręczono jej w Kanadzie Medal za Zasługi dla Miasta Bydgoszczy oraz Medal za Zasługi dla Wyższej Szkoły Pedagogicznej. W 1998 roku otrzymała wysokie polskie odznaczenie państwowe – Komandorię z Gwiazdą. Z okazji jubileuszu setnych urodzin specjalne życzenia przesłał jej Jego Świątobliwość Jan Paweł II, królowa brytyjska Elżbieta II oraz premier Kanady. Przekazanie dla Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego dorobku całego życia oraz wyrażona ostatnio wola Wandy Poznańskiej o wiecznym spoczynku w Bydgoszczy, świadczy o Jej wielkim przywiązaniu do naszego miasta i rodzinnego kraju. Prof. Adam Sudoł poznał Wandę Poznańską w 1997 roku, kiedy miała prawie 100 lat. Wanda Poznańska ujęła Profesora skromnością, bogactwem wewnętrznym i szczególnym rodzajem dostojeństwa. Dla profesora Sudoła Pani Poznańska pozostanie w pamięci wspaniałą Polką, której dane było żyć w trzech stuleciach. Urodziła się bowiem pod koniec XIX wieku, przeżyła aktywnie cały wiek XX i weszła jako doświadczona osoba w XXI stulecie, którego szybki rozwój cywilizacyjny podziwiała, ale niekiedy Ją nawet męczył. Tak jak całe swe bogate i utkane problemami lata, szczęśliwie przeżywała Jesień swego życia.